συνθετισμός

Ζωγραφική σχολή που πρωτοεμφανίστηκε στο Παρίσι το 1889 και πήρε το όνομά της από ένα άρθρο του τεχνοκρίτη Αλμπέρ Οριέ (Aurier), που δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό Mercure de France. Οι ζωγράφοι που ανήκανε στη σχολή αυτή είχαν ως εντευκτήριό τους το παρισινό καφενείο Βολπινί. Οι κυριότεροι εκπρόσωποι του σ. υπήρξαν οι Εμίλ Μπερνάρ (1868-1941), Λουί Ανκετέν (1861-1932) και Αρμάν Σεγκιέν (1869-1903). Ο Μπερνάρ (Bernard), θεωρείται αρχηγός της σχολής και οι Ανκετέν (Anquetin) και Σεγκιέν (Seguin) οι κυριότεροι θεωρητικοί της. Για ένα διάστημα ο σ. είχε εμπνεύσει και τον μεγάλο Γάλλο ζωγράφο Πολ Γκογκέν. Συγγενική προς το σ. ιδεών θεωρείται και μια ομάδα Γάλλων ζωγράφων, γνωστή ως ομάδα των Ροζ-Κρουά (Rose-Croix). «Μεσαιωνική σκηνή» πίνακας του ζωγράφου Εμίλ Μπερνάρ, εμπνευσμένος από τα «Άνθη του κακού» του Κ. Μποντλέρ. Ο πίνακας θεωρείται αριστούργημα του συνθετισμού.

* * *

(I)

ο, Ν

(καλ. τεχν.) ζωγραφική τεχνοτροπία με θεωρητικό υπόβαθρο που αναπτύχθηκε στη Γαλλία κατά τη δεκαετία τού 1880 και στην οποία δίνεται έμφαση στο δισδιάστατο, επίπεδο σχέδιο και εγκαταλείπεται η εμπρεσιονιστική τέχνη και θεωρία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. synthetisme < σύνθετος + κατάλ. -ισμός*].

————————

(II)

ὁ, Α [συνθετίζομαι]

(για οστά) κατάλληλη τοποθέτηση, ανάταξη («συνθετισμὸς τῶν κατεαγότων ὀστέων», Γαλ.).